Ο θυμός είναι ένα από τα έξι θεμελιώδη συναισθήματα, αποτελεί μέρος της φυσιολογικής συναισθηματικής ανάπτυξης ενός παιδιού και η διαχείριση του έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι εύκολη διαδικασία.
Όλοι θυμώνουμε, ενήλικες και παιδιά, όμως εμείς ως ενήλικες έχουμε αναγνωρίσει και αντιμετωπίσει αυτό το συναίσθημα. Το πιο δύσκολο είναι ο θύμος στο παιδί, δεν καταλαβαίνει ούτε πως προκαλείται ούτε πως αντιμετωπίζεται.
Οι γονείς είναι αυτοί που θα έρθουν αρχικά αντιμέτωποι με αυτές τις κρίσεις θυμού των μικρών παιδιών και αυτοί που καλούνται να τα μάθουν πως να τις αναγνωρίσουν και να τις ξεπεράσουν.
Το φαινόμενο που λέγεται παιδί, γιατί περί φαινομένου πρόκειται, έρχεται στη ζωή μας και φέρνει κυριολεκτικά τη λιακάδα αλλά υπάρχουν και κάποιες ημέρες που είναι πιο συννεφιασμένες! Εκεί που όλα είναι μια χαρά, ξεσπά μια ανεξήγητη καταιγίδα θυμού που συνοδεύεται από ατελείωτο και απροσδιόριστο κλάμα, γκρίνια, φωνές και γενικά όλα αυτά που μας κάνουν να βλέπουμε το πλασματάκι μας όχι κ τόσο χαριτωμένο!
Οι αιτίες:
Η αλήθεια είναι πως αιτία για αυτές τις εκρήξεις είναι αρκετές φορές η κούραση που έχουν τα μικρούλια μας, αλλά και η δυσκολία τους να εκφράσουν αυτό που θέλουν ή αισθάνονται. Στην πραγματικότητα ζητούν εκείνη τη στιγμή βοήθεια από εμάς τους γονείς αλλά το κάνουν με έναν τρόπο που εμείς δυσκολευόμαστε να αποκωδικοποιήσουμε.
Από τη προσωπική μου εμπειρία κατέληξα σε κάποια βηματάκια τα οποία σε τέτοιες νεροποντές σώζουν κυριολεκτικά τη κατάσταση!
- Προσπαθώ να παραμείνω ήρεμη όσο δύσκολο και να μου είναι εκείνη τη στιγμή (γιατί η υπομονή είναι αρετή αλλά δεν την έχουμε πάντα).
- Κάθομαι δίπλα της, μιλώ με σταθερή αλλά σιγανή φωνή, ζητώ να σταματήσει το κλάμα για να καταφέρω να ακούσω τι θέλει. Εννοείται πως δεν πιάνει με τη πρώτη, αλλά παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω όσες φορές και αν χρειαστεί.
- Συμπεριφέρομαι σαν να είναι όλα φυσιολογικά αν δω ότι δεν υποχωρεί προσπαθώ να κάνω κάτι άλλο, όπως κάποια δουλειά μέσα στο σπίτι αν βρισκόμαστε εκεί.
- Σε κάθε ξέσπασμα επαναλαμβάνω τις φράσεις ¨είμαι εδώ για να σε ακούσω¨, ¨θέλω πολύ να σε βοηθήσω αλλά πρέπει να ηρεμήσεις,¨σταμάτα να κλαις και μίλησέ μου για να καταλάβω τι χρειάζεσαι ¨
- Κάποιες φορές και η αντίστροφη ψυχολογία είναι πολύ καλή και έχει άμεσο αποτέλεσμα της ζητώ να κλάψει , να φωνάξει αν αυτό νιώθει να το εκφράσει, βοηθώντας την να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά της. Αποτρεπτικές εκφράσεις, όπως <<μην κλαις>>, <<σταμάτα να φωνάζεις>> δεν έχουν πάντα αποτέλεσμα, ίσα ίσα μπορεί να δυσκολέψουν μια ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα.
- Προσπαθώ να την κάνω να νιώσει ασφαλής, ότι την καταλαβαίνω, μια αγκαλιά λύνει τα πάντα ως δια μαγείας χωρίς να χρειάζονται καν λόγια, καταλαβαίνει πως έχει την προσοχή μου (γιατί κατά ένα μεγάλο ποσοστό αυτό ζητούν την προσοχή) και η λιακάδα επιστρέφει ξανά!
Κάθε παιδάκι είναι μια ξεχωριστή οντότητα και έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται.Τα βήματα που ακολουθώ αφορούν το δικό μου παιδί και δεν αποτελεί πανάκεια, απλά είναι κάποιες προτάσεις που ίσως και να φανούν χρήσιμες.
Θα χαρώ πολύ να ακούσω τεχνικές και μεθόδους και από άλλους γονείς, πως αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες που πιστεύω τα πράγματα εκεί είναι πιο απαιτητικά.
Ο καθένας μπορεί εύκολα να θυμώσει. Μα να θυμώσει κανείς τότε που πρέπει, στο βαθμό που είναι σωστό, στον κατάλληλο χρόνο, για ένα δίκαιο ζήτημα, και με το σωστό τρόπο δεν είναι στο χέρι του καθενός και ούτε εύκολο.
Αριστοτέλης